WIECZNA ŚWIADOMOŚĆ
Naukowa wizja „Życia po życiu”

dr Pim van Lommel – kardiolog


Dr PIM VAN LOMMEL – holenderski kardiolog, który w latach 1977 – 2003 pracował w szpitalu Rijnstate Ziekenhuis w Arnhem. Przeprowadził naukowe badania pod kątem doświadczenia śmierci klinicznej u 344 pacjentów,u których z powodzeniem zastosowano resuscytację po zatrzymaniu krążenia. Temat śmierci klinicznej stał się jego pasją badawczą, która wyrosła z długoletniej praktyki lekarskiej. Swoimi wnioskami podważył materialistyczny paradygmat nauki powszechnie obowiązujący wśród lekarzy, a także psychologów czy filozofów na temat związku między świadomością a mózgiem. Obecnie jeździ po świecie, wygłaszając wykłady. Autor książki „Wieczna świadomość. Naukowa wizja \’Życia po życiu\’”, w której opisuje swoje wieloletnie badania.

ŚWIADOMOŚĆ NIELOKALNA – dr Pim van Lommel naukowo udowodnił, że świadomość istnieje i jest wieczna. Możemy jej doświadczyć, kiedy przestajemy myśleć i nie odczuwamy emocji. Świadomość jest czysta, nie ma treści, oznacza m.in.: błogość, wszechogarniającą miłość, wewnętrzny spokój, jak również poczucie jedności ze wszystkim, co istnieje oraz pewność, że śmierć nie istnieje a ludzkie dramaty są iluzją. Czegoś takiego można zaznać na przykład po długich latach medytacji, w buddyzmie ten stan nazywa się samadhi. To oświecenie, doświadczenie bliskie poczuciu, że jest się światłem. Badania dr Lommela dowodzą, że świadomość nie jest powiązana z funkcjonowaniem ludzkiego mózgu, jest ponadczasowa i nielokalna. Wynika to z badań, które przeprowadził na pacjentach, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Z definicji jest to okres braku przytomności wywołany brakiem dopływu tlenu do mózgu z powodu zatrzymania czynności serca i oddechu przy nagłym zatrzymaniu krążenia. Osoby, które przeżyły stan zagrożenia życia, opisują niezwykłe przeżycia związane ze świadomością, które zawierają powtarzające się elementy. Są to: wizja wielkiego światła, przemieszczanie się tunelem w jego kierunku, uczucie opuszczenie ciała i oglądanie rzeczywistości spoza niego, poczucie bycia kochanym choć czasami również żal za popełnione zło, zrozumienie w nagłym przebłysku całej struktury i sensu wszechświata, spotkanie się z osobami zmarłymi, poczucie bycia kochanym. Nieskończonej świadomości doświadczyć można również podczas wyjątkowo silnego strachu w sytuacjach grożących śmiercią czy podczas przeżywania bardzo głębokiej beznadziei, samotności, izolacji, depresji, kryzysu egzystencjalnego. Do pokładów nieświadomości można sięgać bez wyraźniej przyczyny podczas całkowitego zrelaksowania się. Dla dr Lima van Lommela najważniejsze były następujące pytania: Jaki związek ma świadomość z prawidłowym działaniem mózgu? Czy możliwe jest poznanie tego związku? I czy w ogóle istnieje biologiczne wyjaśnienie świadomości? Czy możemy wyróżnić czasowe i ponadczasowe aspekty świadomości? Czy możemy mówić o początku świadomości i czy nasza świadomość kiedykolwiek się kończy? Dr Lommel odpowiedział na te pytania, udowadniając że doświadczenia śmierci klinicznej nie można sprowadzić do objawów fantazji, psychozy, niedotlenienia mózgu czy skutków ubocznych leków. Swoją wiedzą dzieli się ze słuchaczami podczas wykładów.

Fragment artykułu napisanego dla poradnika psychologicznego SENS na podstawie książki dr Pima van Lommela „Wieczna Świadomość”:

„Serce zatrzymuje się na dwie minuty a zmienia się całe życie człowieka. Doświadczenie śmierci klinicznej można potraktować jak kryzys egzystencjalny. Jak konfrontację z nieograniczonym wymiarem naszej świadomości. Jakie następstwa wywołuje takie przeżycie? Porządek świata staje na głowie. „Czuję się jakby inną osobą, ale mającą tę samą tożsamość”, „Twoje ciało może umrzeć, ale duch żyje nadal. Jedna rzecz jest ważna: stosunek do drugiego człowieka. Teraz zastanawiam się nad wszystkim. Dlaczego? Wszystko trwa i nic nie trwa dalej. Czuję teraz spokój, nie boję się śmierci. Przyjmuję życie takie, jakie jest.” Ludzie opowiadają, że po przeżyciu doświadczenia śmierci klinicznej mają zupełnie inną hierarchię wartości, wiedzą co się dla nich w życiu naprawdę liczy. Co? Samo życie. Ma ono dla nich większą wartość i sens. Marka samochodu, metraż mieszkania, odpowiednio wysokie stanowisko poważnie tracą na znaczeniu. Ludzie uświadamiają sobie, że wszyscy jesteśmy ze sobą powiązani. Dotknięcie tej jedności nazywają doświadczeniem zjednoczenia, prawem kosmosu. Po śmierci klinicznej zyskują wiedzę, że każde działanie człowieka ma wpływ na niego samego oraz na otoczenie. Obojętnie co robisz – kochasz i poświęcasz się, używasz przemocy czy manipulacji. Zawsze jest to tylko przyczyna skutku, jakiego prędzej czy później doświadczysz. Z taką wiedzą żyje się już zupełnie inaczej. Zwłaszcza panoramiczne spojrzenie na własne życie i spotkanie z wszechogarniającym światłem przyczyniają się do intensywności nieuniknionych zmian. Zachodzą one prawdopodobnie na skutek świadomego doświadczenia innego wymiaru, w którym nie istnieje czas i przestrzeń, gdzie poznaje się przeszłość i przyszłość, gdzie człowiek czuje się spełniony i zjednoczony z całym światem. Można tu doznać bezwarunkowej miłości i bezgranicznej wiedzy. Po śmierci klinicznej zmiana w stosunku do życia opiera się już nie na wierze, ale na pewności zaznanego doświadczenia. „Moje ciało, moje życie i cały świat zdawały się więzieniem.”

 

Spis treści:
1. Śmierć kliniczna i życie potem
2. Co to jest doświadczenie śmierci klinicznej
3. Zmiany w zachowaniu człowieka po przeżyciu śmierci klinicznej
4. Doświadczenie śmierci klinicznej u dzieci
5. Badania naukowe nad doświadczeniem śmierci klinicznej
6. Holenderskie badania nad doświadczeniem śmierci klinicznej
7. Co się dzieje w mózgu, gdy nagle przestaje bić serce?
8. Co wiemy o funkcjach mózgu?
9. Fizyka kwantowa i świadomość
10. Mózg i świadomość
11. Ciągłość istnienia zmieniającego się ciała
12. Wieczna świadomość
13. Nic zgoła nowego nie ma pod słońcem
14. Często zadawane pytania
15. Praktyczne znaczenie doświadczenia śmierci klinicznej
16. Epilog